UX writing to dziedzina projektowania interfejsu użytkownika, która zajmuje się tworzeniem tekstów do aplikacji i stron internetowych w taki sposób, aby były one przejrzyste, zrozumiałe i przyjazne dla użytkowników. Jest to ważny element projektowania interfejsu, ponieważ teksty służą do przekazywania informacji, instruowania i wyznaczania kierunku działań. Dobrze przemyślane użycie słów może znacznie poprawić doświadczenie użytkowników i przyczynić się do większej liczby konwersji. W dzisiejszym artykule przyjrzymy się bliżej UX writing i zastanowimy się, jakie korzyści niesie ze sobą ta dziedzina dla projektowania interfejsu użytkownika.

Korzyści wynikające z wykorzystania UX writing 

Jedną z głównych korzyści jest poprawa przejrzystości i zrozumiałości tekstów. Dobrze napisane są łatwe do zrozumienia dla odbiorców i pozwalają im szybko i łatwo znaleźć potrzebne informacje. Może również pomóc w zmniejszeniu liczby błędów i niejasności w tekstach, co z kolei może przyczynić się do zwiększenia zaufania użytkowników do aplikacji czy stron internetowych.

UX writing pozwala tworzyć teksty, które są odpowiednio dostosowane do odbiorców i ich potrzeb, co może przyczynić się do lepszego zrozumienia i większej satysfakcji użytkowników z korzystania z aplikacji czy stron internetowych.

Ponadto odpowiednio napisane wyrażenia mogą również przyczynić się do zwiększenia konwersji i lepszego wykorzystania aplikacji czy stron internetowych przez użytkowników. Dobrze dobrane słowa pozwalają użytkownikom szybciej i łatwiej znaleźć potrzebne im informacje i dokonać pożądanych działań.

Oprócz korzyści dla użytkowników, UX writing może również przynieść korzyści dla twórców aplikacji czy stron internetowych. Dobrze zaprojektowane teksty UX mogą pomóc w lepszym zrozumieniu celów i zamierzeń aplikacji przez użytkowników, co może przyczynić się do zmniejszenia liczby pytań i zgłoszeń od użytkowników oraz ułatwić proces tworzenia aplikacji.

UX writing w kontekście pozostałych dziedzin projektowania interfejsu użytkownika

Warto zauważyć, że UX writing to jedynie jedna z wielu dziedzin projektowania interfejsu użytkownika i nie może być traktowana w oderwaniu od pozostałych jego elementów, takich jak projekt graficzny, interakcje czy użyteczność. Aby osiągnąć najlepsze rezultaty, UX writing powinien być uwzględniony w całym procesie tworzenia interfejsu użytkownika i współpracować z pozostałymi dziedzinami projektowania.

Podsumowując, UX writing to dziedzina projektowania interfejsu, która zajmuje się tworzeniem tekstów do aplikacji i stron internetowych w taki sposób, aby były one przejrzyste, zrozumiałe i przyjazne dla użytkowników. Może przynieść wiele korzyści, takich jak poprawa przejrzystości i zrozumiałości tekstów, lepsze dostosowanie tekstów do potrzeb użytkowników, zwiększenie konwersji i lepsze wykorzystanie aplikacji czy stron internetowych przez użytkowników, a także ułatwienie tworzenia aplikacji i zmniejszenie liczby pytań i zgłoszeń od użytkowników. UX writing jest ważnym elementem tworzenia interfejsu i powinien być uwzględniony w całym procesie wspólnie z pozostałymi dziedzinami projektowania.

UX writing - co to jest i jakie niesie ze sobą korzyści

Mikroserwisy to coraz popularniejszy sposób budowania dużych, rozbudowanych aplikacji internetowych. Polegają one na podzieleniu aplikacji na mniejsze, niezależne od siebie komponenty, które mogą być łatwo rozwijane, testowane i wdrażane osobno. NestJS to popularna biblioteka do tworzenia mikroserwisów na platformie Node.js. W dzisiejszym artykule omówimy, jak korzystać z NestJS do tworzenia mikroserwisów i jakie korzyści może to przynieść.

Są to niezależne od siebie komponenty aplikacji, które realizują określone zadania i są odpowiedzialne za konkretne funkcjonalności. Każdy mikroserwis jest samodzielnym modułem, który może być rozwijany, testowany i wdrażany osobno, co pozwala na lepsze zarządzanie dużymi projektami i umożliwia szybsze wprowadzanie zmian.

To biblioteka do tworzenia mikroserwisów na platformie Node.js, która umożliwia szybkie i łatwe ich tworzenie z wykorzystaniem architektury opartej na kontrolerach i serwisach. Jest oparty na popularnej bibliotece Express i wykorzystuje inne narzędzia, takie jak TypeScript czy GraphQL, co pozwala na szybkie i elastyczne tworzenie mikroserwisów. 

Aby używać mikroserwisów w NestJS, należy najpierw zainstalować framework i utworzyć nową aplikację za pomocą narzędzia Nest CLI. Następnie należy utworzyć nowy moduł mikroserwisu, który będzie odpowiedzialny za realizację określonego zadania. Można to zrobić za pomocą polecenia nest generate module [nazwa-modulu].

Moduł mikroserwisu składa się z kontrolerów, które są odpowiedzialne za obsługę żądań HTTP oraz z usług, które są odpowiedzialne za wykonywanie logiki biznesowej. Kontrolery są tworzone za pomocą polecenia nest generate controller [nazwa-kontrolera], a usługi za pomocą polecenia nest generate service [nazwa-uslugi].

Po utworzeniu modułu mikroserwisu należy go zarejestrować w głównym module aplikacji za pomocą dekoratora @Module. Następnie można używać kontrolerów i usług modułu w innych modułach poprzez ich importowanie i dodanie do tablicy imports w dekoratorze @Module.

Aby umożliwić komunikację między mikroserwisami, NestJS udostępnia interfejsy sieciowe, takie jak HttpService do wysyłania żądań HTTP lub RabbitMQModule do komunikacji za pomocą protokołu RabbitMQ. Można je zaimportować i użyć w kontrolerach lub usługach modułu mikroserwisu, aby wysyłać lub odbierać dane od innych mikroserwisów.

Warto pamiętać, że mikroserwisy powinny być odizolowane od siebie i być niezależnymi jednostkami oprogramowania, co umożliwia łatwe skalowanie i wymianę poszczególnych modułów bez wpływu na resztę systemu. Dlatego ważne jest, aby unikać bezpośredniego dostępu do baz danych lub innych zasobów przez mikroserwisy i korzystać z usług sieciowych lub interfejsów API do ich wymiany danych.

Podsumowując, używanie mikroserwisów w NestJS pozwala na łatwe tworzenie i integrację modułów oprogramowania, które są odporne na awarie i łatwe do skalowania. Dzięki wsparciu dla różnych interfejsów sieciowych możliwe jest również łatwe tworzenie komunikacji między mikroserwisami.

Kiedy tworzymy aplikację z wieloma komponentami, niezbędne jest zarządzanie stanem aplikacji. W tym celu istnieje wiele różnych narzędzi i bibliotek, takich jak Recoil czy Redux. Oba te rozwiązania umożliwiają zarządzanie stanem aplikacji, ale różnią się podejściem i sposobem działania. Warto więc zastanowić się, które z nich jest lepsze w danej sytuacji.

Recoil to biblioteka stworzona przez Facebooka, która pozwala na zarządzanie stanem aplikacji za pomocą atomów i selektorów. Atom to pojedynczy stan, który może być zmieniany przez komponenty aplikacji. Selektory natomiast służą do pobierania wartości atomów i ich przetwarzania. Recoil umożliwia również tworzenie wątków, które pozwalają na asynchroniczne pobieranie danych z serwera.

Redux to natomiast biblioteka stworzona przez Daniego Abramowa, która umożliwia zarządzanie stanem aplikacji poprzez przechowywanie go w jednym miejscu, tzw. store. Przechowuje on cały stan aplikacji, a jego zmiana jest możliwa tylko poprzez wysłanie do niego akcji (action). Aby zmienić stan aplikacji, należy wysłać odpowiednią akcję do sklepu, a następnie napisać funkcję reduktor (reducer), która określa, jak stan aplikacji ma zostać zmieniony na podstawie otrzymanej akcji.

Jedną z głównych różnic, jest sposób zarządzania stanem aplikacji. Recoil opiera się na koncepcji atomów i selektorów, podczas gdy Redux wykorzystuje store i akcje. Recoil umożliwia również tworzenie wątków, co pozwala na asynchroniczne pobieranie danych z serwera, co może być przydatne w aplikacjach, które korzystają z dużych ilości danych. Redux natomiast opiera się na idei Flux, która polega na przepływie danych w jednym kierunku przez aplikację. Dzięki temu możliwe jest zarządzanie stanem aplikacji w sposób bardziej przejrzysty i łatwiejszy do zrozumienia. Redux również umożliwia łatwe jej  testowanie, ponieważ akcje i reduktory są oddzielnymi elementami, co umożliwia łatwe sprawdzenie, czy działają one poprawnie. Recoil i Redux różnią się także pod względem skomplikowania. Recoil jest biblioteką stosunkowo nową i posiada prostszą do zrozumienia dokumentację, co może być atutem dla osób rozpoczynających swoją przygodę z zarządzaniem stanem aplikacji. Redux natomiast wymaga nieco więcej czasu na naukę, ale jest bardziej uniwersalnym narzędziem i może być wykorzystywany w różnych sytuacjach.

Kiedy zastanawiamy się nad wyborem pomiędzy Recoil a Redux, warto wziąć pod uwagę wymagania naszej aplikacji oraz nasze własne umiejętności i preferencje. Jeśli szukamy prostego i łatwego w nauce narzędzia do zarządzania stanem aplikacji, Recoil może być dobrym wyborem. Jeśli natomiast poszukujemy bardziej uniwersalnego narzędzia, które będzie odpowiednie zarówno dla małych, jak i dużych projektów, lepszym wyborem może okazać się Redux.
Ostateczny wybór zależy jednak od indywidualnych potrzeb i preferencji. Ważne jest, aby dokładnie zapoznać się z obiema bibliotekami i ich możliwościami, a następnie wybrać rozwiązanie, które najlepiej będzie odpowiadać naszym potrzebom. Warto również pamiętać, że oba narzędzia są cały czas rozwijane i mogą pojawiać się nowe funkcjonalności, więc warto regularnie śledzić ich rozwój i ewentualnie rozważyć zmianę narzędzia w przyszłości.

Podsumowując, oba narzędzia umożliwiają zarządzanie stanem aplikacji, jednak różnią się sposobem działania i mogą być lepsze w różnych sytuacjach. Recoil jest biblioteką łatwą w nauce i posiada prostszą dokumentację, natomiast Redux jest bardziej uniwersalnym narzędziem i może być wykorzystywany w różnych sytuacjach. Ważne jest, aby dokładnie zapoznać się z obiema bibliotekami i wybrać rozwiązanie, które najlepiej odpowiada naszym potrzebom i preferencjom.

SOFTWARE DEVELOPMENT COMPANY

WEB & MOBILE

Owl and friends

Case studies

GrowTent

GreenTransit

Offer

Mobile Development

Web Development

ProductDesign

Ecommerce

Team Extension

Bodyleasing