Jak działa serwer NGINX?

NGINX  to serwer HTTP o otwartym kodzie źródłowym, który od lat cieszy się dużą popularnością wśród programistów i administratorów systemów. Udostępniony po raz pierwszy w 2004 roku przez Igora Sysoeva, został zaprojektowany z myślą o maksymalnej wydajności i niskim zużyciu zasobów. Od 2019 roku NGINX rozwijany jest przez firmę F5 Networks, która oferuje również jego komercyjną wersję – NGINX Plus – z dodatkowymi funkcjami i wsparciem technicznym.

NGINX doskonale radzi sobie z obsługą dużego ruchu, działa jako serwer statycznych treści, reverse proxy, load balancer, pamięć podręczna HTTP oraz brama API w architekturze mikroserwisowej. Z jego możliwości korzystają globalne marki, takie jak Netflix, GitHub, Instagram, Pinterest, WordPress.com czy Wikipedia.

Architektura NGINX: Zrozumieć model obsługi zapytań

Architektura NGINX różni się od tradycyjnych modeli serwerów, takich jak Apache, ze względu na swoje podejście oparte na zdarzeniach i asynchroniczności. Główną cechą, która wyróżnia NGINX, jest jego skalowalny model obsługi zapytań, wykorzystujący tzw. "worker processes". Każdy z tych procesów jest w stanie jednocześnie obsłużyć tysiące połączeń dzięki niewielkiemu zużyciu pamięci i wysokiej efektywności operacji wejścia/wyjścia. Zamiast tworzyć nowy proces lub wątek dla każdego nowego połączenia, wykorzystuje mechanizm non-blocking I/O operations, co minimalizuje narzut związany z zarządzaniem wieloma jednoczesnymi połączeniami. Dzięki temu modelowi, NGINX jest wyjątkowo wydajny w obsługiwaniu statycznych treści, przekierowań, proxy inwersyjnego oraz balansowania obciążeń, sprawiając, że jest idealnym rozwiązaniem dla wysokowydajnych aplikacji internetowych.

Czy szukasz wykonawcy projektów IT ?

Sprawdź case studies

Moduły NGINX – Rozszerzanie funkcjonalności

NGINX to elastyczny serwer HTTP, który można dostosować do różnych zastosowań dzięki systemowi modułów. Moduły w NGINX pozwalają na rozszerzenie jego funkcji bez konieczności zmiany podstawowego kodu. Istnieją zarówno moduły wbudowane, które są częścią standardowej instalacji, jak i moduły zewnętrzne, które można dołączyć podczas kompilacji lub jako dynamiczne dodatki.

Do najczęściej wykorzystywanych modułów należą ngx_http_proxy_module, umożliwiający działanie jako reverse proxy, ngx_http_rewrite_module, pozwalający na zaawansowaną manipulację adresami URL, oraz ngx_http_ssl_module, który obsługuje szyfrowanie SSL/TLS. Oprócz nich popularne są także moduły do cache’owania, kompresji treści czy obsługi WebSocketów.

Dla bardziej zaawansowanych użytkowników istnieje również możliwość tworzenia własnych modułów, które rozszerzają NGINX o specyficzne funkcje dostosowane do potrzeb danej aplikacji. Dzięki temu NGINX może być wykorzystywany zarówno jako szybki serwer WWW, jak i wszechstronne narzędzie do zarządzania ruchem sieciowym.

NGINX – najpopularniejszy konkurent serwera Apache

Apache HTTP Server i NGINX to dwa najpopularniejsze serwery WWW, ale różnią się fundamentalnie w architekturze. Apache tworzy nowy wątek lub proces dla każdego żądania, co może prowadzić do dużego obciążenia przy wielu jednoczesnych połączeniach. NGINX dzięki sterowanemu zdarzeniami modelowi obsługi potrafi utrzymać dziesiątki tysięcy połączeń na raz w jednym wątku.

Dzięki temu:

• NGINX zużywa mniej pamięci i CPU,
• jest bardziej skalowalny,
• lepiej sprawdza się jako reverse proxy i load balancer.

Aktualnie NGINX jest wykorzystywany w ogromnej liczbie środowisk produkcyjnych, mimo że jego udział w rynku lekko spadł na rzecz rozwiązań chmurowych (np. Cloudflare, AWS ALB).

Zalety NGINX

NGINX to niezwykle wydajny i bardzo skalowalny serwer, który doskonale radzi sobie z dużym natężeniem ruchu, dzięki czemu może działać jako system równoważenia obciążeń. Pracuje w modelu master-worker, gdzie jeden główny proces deleguje zadania do procesów roboczych. W przeciwieństwie do Apache pozwala obsłużyć dużą liczbę jednoczesnych połączeń poprzez utrzymanie połączeń otwartych lub też wykorzystując programowanie sterowane zdarzeniami, w którym żądania są pobierane przez procesy robocze. NGINX niezwykle wydajnie obsługuje zawartość statyczną, którą dostarcza z pamięci RAM, jeśli ta była już wcześniej buforowana lub też z pamięci masowej SDD wykrzykującej pamięć flash, która jest o wiele szybsza niż dysk twardy HDD. Dodatkowo serwer ten posiada własny system buforowania FastCGI, którego używa PHP. Choć nie ma zdolności do przetwarzania zawartości dynamicznej to właśnie ten fakt stanowi jego zaletę – interpreter nie jest osadzony w procesie roboczym, a zatem narzut połączeń będzie widoczny tylko w przypadku przetwarzania zawartości dynamicznej.

Zarządzanie wydajnością: Jak NGINX radzi sobie z dużym ruchem?

NGINX potrafi równomiernie rozkładać ruch pomiędzy wiele serwerów backendowych (load balancing), zapewniając wysoką dostępność aplikacji. Może wykorzystywać różne algorytmy balansowania (np. round robin, least connections, IP hash).

Dodatkowo:

• Caching treści dynamicznej i statycznej przyspiesza odpowiedzi,
• Kompresja danych (Gzip/Brotli) zmniejsza ilość przesyłanych danych,
• Persistent connections (keep-alive) redukują opóźnienia,
• Konfigurowalne limity i throttling pozwalają kontrolować obciążenie.

Optymalizacja takich parametrów jak liczba workerów, limity buforów i czas życia połączeń umożliwia dopasowanie serwera do najbardziej wymagających środowisk.

Bezpieczeństwo w NGINX

Bezpieczeństwo w NGINX można znacząco poprawić poprzez stosowanie najlepszych praktyk i odpowiednią konfigurację serwera. Jednym z podstawowych kroków jest regularne aktualizowanie NGINX do najnowszej wersji, aby zapewnić ochronę przed znanymi podatnościami. Implementacja bezpiecznych protokołów transmisji danych, takich jak HTTPS z wykorzystaniem certyfikatów SSL/TLS, jest kluczowa dla ochrony danych przesyłanych między klientem a serwerem. Dodatkowo, ograniczenie dostępu do określonych lokalizacji i plików na serwerze, stosowanie zaawansowanych filtrów żądań, oraz zabezpieczanie przed atakami typu DDoS przez rate limiting i blocking niepożądanych ruchów sieciowych, również przyczyniają się do zwiększenia bezpieczeństwa. Konfiguracja zabezpieczeń, takich jak Content Security Policy (CSP) i inne nagłówki HTTP, mogą dodatkowo ochronić aplikacje webowe przed atakami cross-site scripting (XSS) czy clickjackingiem, czyniąc NGINX solidnym fundamentem bezpiecznej infrastruktury internetowej.