RWD (responsive web design) i tworzenie aplikacji na ekrany o różnych rozdzielczościach

O ile na początku funkcjonowania Internetu cały ruch był obsługiwany przez urządzenia typu deskop, o tyle rosnąca liczba mobilnych odpowiedników zmusiła projektantów witryn do szukania metod na prawidłowe wyświetlanie się zasobów, co ostatecznie umożliwiła technika RWD. A dokładniej wzorzec, dzięki któremu strona WWW dopasowywała się do okna przeglądarki, niezależnie od używanej platformy – smartfona bądź komputerów.

RWD – jak dostosowuje układ strony do rozmiaru ekranu?

I jakkolwiek na starcie wyświetlanie się witryn w przeglądarce bazowało na ujęciu adaptacyjnym (AWD). A więc tworzeniu wielu wersji strony pod każdy rodzaj urządzenia i w oparciu o tzw. breakpointy. To znaczy określone pułapy szerokości, po których przekroczeniu następował przeskok na inny typ rozdzielczości.

O tyle RWD, aby płynnie dopasowywać się do ekranu, realizuje to za pomocą języka CSS, a dokładniej przy użyciu tzw. Media Queries. Co pozwala uniknąć konstruowania wielu dokumentów HTML względem różnych urządzeń, a zastosować jeden, acz z odmiennymi sposobami wyświetlania się zasobów po stronie przeglądarki. W czasie gdy względem AWD lustrzany proces zachodził w obrębie serwera i to on zwracał adekwatną dla rozdzielczości odsłonę witryny.

RWD vs. Mobile First – gdy użyteczność to konieczność

Przejście na standard RWD nie było przypadkowe. I wynikało wprost z zapotrzebowania użytkowników, którzy po 2010 r. zaczęli się na większą skalę przesiadać na urządzenia mobilne. Zostało to również zauważone przez Google. A wprowadzona w 2015 r., tzw. dyrektywa Mobile First, zaczęła faworyzować strony WWW przyjazne dla platform o mniejszej rozdzielczości ekranu.

Zmieniło to sposób projektowania witryn. Co oznacza, że urządzenia typu deskop nie były już wyznacznikiem, a layout tworzono pod ujęcie mobilne. Tym samym RWD zaczęło dopasowywać układ do większej skali, a nie na odwrót. Gdzie rzeczony trend odbija się w designie stron do dzisiaj.